babama mektup..

Dün, sürekli yazılarını takip ettiğim bloglardan birinde gezerken, dikkatimi çok güzel, heyecanla paylaşılmış bir yazı çekti, o kadar etkilendim ki çocukluğuma döndüm..yazının heyecanını iliklerimde hissettim..

Bir projeydi bahsi geçen, babalar gününe yetiştirilmeye çalışılan, imza:kızın projesi..( lütfen bakınız: http://selgingb.com/2012/03/16/proje-zamani-imza-kizin/)

İçimde bir şeyler hareketlendi, içimde eksik olan yerlere bir duygu seli yaşandı..

beni tanıyanlar çok iyi bilir..

Hemen dökülüverdi satırlar, içimdeki kırgınlıklar, umutlar, özlemler, sevinçler ama tüm gün yollayamadım o mektubu ilgili mail adresine, akşam olup yatağıma girdiğimde hala aklımdaydı, kendimle verdiğim savaşı duygularım kazandı ve gönder tuşuna basıverdim..

Tam 100 mektuptan bahsediliyordu, 100 bayanın babasına yazacağı mektuptan, ne duygular dökülür düşünemiyorum.. 100 bayandan bir kaçının tanıdık simalar, ünlüler olması isteniyormuş, bence çok güzel bir işe adım atmışsınız, iş duygular olunca inanın herkes biraz ünlü, tanıdık simaya hiç gerek bile yok..

Proje için mektup göndermenin son tarihi: 1 Nisan olarak belirlenmiş, babalar gününe yetişmesi açısından gerekli çalışmalara vakit kalması için..

Şunu söylemeliyim ki, mektubum bu projede yer alır mı bilmem ama, dün yüreğimden bir kuş uçtu, umarım doğru çatıya konmuştur..

Ben dün babama mektup yazdım anne, içimdekileri, seni ve bizi anlattım..

Sevgiler,

Zeynep..