yorumsuz..

Aynı olumsuz şeyle çok defa karşılaştığınızda ne yaparsınız?

Durumu karşınızdakine her seferinde özveriyle anlatıpta, anlamadığını gördüğünüzde?

Aynı yarayı kaç defa kanatmasına izin verirsiniz?

Kabul ediyorum, bazı huylar bazılarına hastır, 7'sinden 70'ine değişmez..

Bu sefer kırılmadım, mesela öncekiler gibi gözüm dolmadı ya da "aaa bu da ne" der gibi sıkışmadı yüreğim, gayet sakin ince bir sızıyla gülümsedim, yalan söylemeyim "seni küçümeseyerek güldüm ve yine mi dedim.."

Kabul ediyorum..

Bu blogta belki son değildir ama ilk defa birisine direkt okusun diye yazı yazıyorum.

Kırmaya çalışma beni, kırılmam sana.

Ben böyle şeylere kırılmam artık.

Ezer, büzersin beni ama uğraşma kıramazsın...

Ne sana inat başımı öne eğdirecek birşey yaparım..

Ne de seninle bu yaptıklarından dolayı gurur duyarım..

Ne olacağını söyleyim; sessizce susarım..

Ben birşeye sinirlenip bağırmıyorsam, ağzımdan çıkanları kulağım duymayacak şekilde gözlerim dola dola sana yapmaman gerekirdi demiyorsam, ya da çok ta üzerinde durmaya değer görmüyorsam bilki kıramamışsındır beni..

Bu büyüdüğümden-olgunluğumdan-anlayışımdan-güvenimden değildir, bu sadece eksilmemdendir..

Sana sesleniyorum, ben senin yerinde olsam beni çok ta zorlamazdım, tabi bir sabah uyandığında ellerinin arasını boş görmek istemiyorsan..

Sessizce sevgiler..

Zeynep..