uyusun da büyüsün..

Ne de zormuş insanın kendinde rahatsız olduğu noktaları değiştirmesi..

Ya da değişmesi gereken çok mu yönüm var diye düşünmesi..

Biri bana yardım etmeli ama kim ?

Değişiklik iyidir, kimi zaman yeni bir mekan, yeni bir saç modeli, yeni bir kalem, bazen renkli bir oje, kimi zamanda uzun süredir giyilmeyen bir gömleğin giyilmesi..

Elimde sihirli bir değnek olsa, kendimde değiştirmeyi isteyeceğim birkaç özellikten en baskın olanı; beklenti içine girmemek olurdu, daha relaks-daha kabullenici olmak isterdim..

Burcumun özelliklerinin bir getirisi mi desem (malum aslan burcuyum), bence bu bir getiri değil olsa olsa bir götürüdür.

Beklenti içine girdikçe alınganlaşıp,  duygusal olup sessizleşiyorum ben..

Ki ben, hiç susmayan, saçma da olsa birşeyler söyleyen, çocuk gibi konuşmaya aşık, konuştukça güzelleştiğimi düşünen ben, eğer sessizleşiyorsam, yine bir beklentiye girdiğimden, sonucunun da benim açımdan hüsran olduğundandır..

-Karşındakinin sen olmadığını unutma- denir ya; evet benim bunu aklıma, kalbime işlemem lazım..

Niyetinin kötü olmadığını bilsem de, ruhumun okşanması bu kadar kolayken neden hep ruh okşayan taraf ben oluyorum bunu anlamıyorum.

Çok şey değil inanın aslında beklediğim, kimisi "amaaann, buna mı bozuldun, ne var bunda, delisin sen, çok doğal, olduğu gibi kabul et" derken, kimisi de "haklısın, olacak iş değil, ben olsam ben de kırılırdım" diyor.

Sessizken hep düşündüğüm şey; değişmem, daha sosyal olmam gerektiği, hayat sıralamama renk katıp, bu tarz durumlarla karşılaşınca "olabilir" diyerek olgunlukla karşılamam gerektiği..

O küçük Zeynep büyüsün artık..Olgunlaşsın, mesela her hayal kırıklığında gece uykuları bölünüpte dudakları uçuklamasın, olgun bir kadın olma yolunda o ilk adımı atıp, gözyaşlarını öle ıvır zıvır herşeye akıtmasın..

Uyusun da büyüsün..

Sevgiler,

Küçük Zeynep..